فيستول ميتواند به حفره آبسه ارتباط داشته و يا مستقيماً بين پوست وكانال مقعد ارتباط داشته باشد. در واقع آبسه و فيستول مقعدي عوارضي هستند كه در ادامه عفونتهاي ناحيه مقعدي و كانال مقعدي ايجاد ميشوند. آبسه يك عارضه چركي حاد است كه مراحل مزمنتر آن منجر به ايجاد ارتباطي غير طبيعي بين فضاي بين عضلات مقعد و كانال مقعد ميشود. اين مجراي ارتباطي عامل ترشح دائمي از آبسههاي چركي است. اكثر فيستولهاي مقعدي در اثر يك آبسه مقعدي شكل ميگيرند. در مواردي كه آبسه به صورت خود به خودي باز شده (يا از طريق جراحي باز شود) فيستول شكل ميگيرد. در 50% موارد بعد از ايجاد آبسه، فيستول به وجود ميآيد كه بروز آن قابل پيشبيني نيست. از ديگر عوامل نادر ايجاد كننده فيستول ميتوان به سل، سرطان و يا بيماريهاي التهاب روده اشاره كرد.
فيسور آنال (شقاق)فيسور آنال با يك شقاق يا زخم طولي در ديواره كانال مقعدي مي باشد فسيورها معمولاً بعلت تروماي ناشي از عبورمدفوع بزرگ وسفت ويا لخت شدن كانال آنوس ثانويه به استرس واضطراب ايجاد ميشود. ساير علل عبارتند از: تولد نوزاد، تروما واستفاده بيش از حد ملين ها با فيسورها با دفع دردناك مدفوع با سوزش وخونريزي مشخص مي شود.اكثر فسيورها با معيارهاي حمايتي التيام مي يابند ، افزايش مصرف آب، حمام لگن وشياف هاي نرم كننده . شياف هاي تركيبي يك عامل بي حسي بايك كورتيكواستروئيد به تسكين ناراحتي مي كند. اگر فسيورها به درمانهاي حمايتي ونگهدارنده جواب ندهند جراحي لازم است. ممكن است چندين نوع پروسيجر اجرا شود.دربعضي از اسفنكتر آنال متسع مي شود و فيور برداشته مي شود. درديگر موارد قسمتي از اسفنكتر خارجي برش زده شود اين كار سبب فلج اسفنكتر خارجي همراه با تسكين اسپاسم مي شود وبه زخم امكان ترميم مي دهد
علاوه بر فيستولوتومي چند نوع جراحي ديگر هم موجود است كه نيازي به تقسيم كردن عضله ي اسفينكتر ندارد. يكي از اين گزينه ها “تزريق چسب فيبرين” است. در اين روش چسب فيبرين درون شيار فيستول تزريق تا با بافت هاي مجاور يكي شود. مزيت اين كار تقسيم نكردن عضله و درنتيجه حفظ كنترل مدفوع است. هرچند ميزان موفقيت اين روش تقريبا كم است ولي بخاطر ريسك كم و قابليت تكرار بي ضرر است.
سوراخ گير فيستول مقعد ، قطعه اي بلند است كه در امتداد فيستول براي پر كردن فضاي مابين قرار ميگيرد و پس از مدتي با بافت هاي پيرامون يكي ميشود. مثل قبل مزيت اين قطعه تقسيم نكردن عضله فيستول و اشكال آن مثل چسب فيبرين ميزان موفقيت كم مي باشد ، در مطالعات ميزان موفقيت زير ۵۰ درصد گزارش شده است.